vol. 11 KENSHI HIROKANEนักวาดการ์ตูน

คุณฝันอยากเป็นนักวาดการ์ตูนมาตั้งแต่เด็กหรือเปล่า

ใช่ครับ ผมอยากเป็นนักวาดการ์ตูนมาก การเป็นเด็ก ผมไม่รู้ว่าอะไรจริงไม่จริง ผมอยากเป็นนักเบสบอลหรือนักบินอวกาศด้วยนะ แต่ตอนผมอยู่มัธยมต้น ผมก็ตระหนักได้ว่าเราไม่สามารถเรียนปริญญาเพื่อนักวาดการ์ตูนได้เหมือนอย่างทนายความหรือหมอ ผมก็เลยตัดสินใจว่าจะเป็นนักหนังสือพิมพ์และเข้าเรียนที่วาเซดะแทน แต่การเป็นนักหนังสือพิมพ์ก็ไม่ง่ายเลยครับ ผมค้นพบว่าโอกาสของผมมีน้อยมาก ดังนั้น ผมก็เลยยอมแพ้อย่างรวดเร็ว (หัวเราะ) และไปเข้าชมรมการ์ตูนแทน ผมเข้าชมรมเดือนละสองสามครั้งและวาดภาพคนในวันเทศกาลโรงเรียน

อะไรทำให้คุณอยากเป็นนักวาดการ์ตูน

หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย ผมก็ไปทำงานกับ Matsushita Electrical Industrial โดยทำงานในฝ่ายที่รับผิดชอบการผลิตแคตาล็อกและออกแบบเอาท์เล็ตจัดจำหน่าย
ถึงแม้ว่างานในบริษัทจะน่าสนใจมาก แต่ระหว่างทำงานอยู่ที่นั่น ผมได้พบกับนักวาดภาพประกอบและนักออกแบบ ซึ่งในจำนวนนี้ หลายคนอยากจะเป็นนักวาดการ์ตูน พอผมเข้าไปอยู่ในวงการนี้ ผมก็ตระหนักได้ว่าตัวเองก็มีความฝันแบบเดียวกัน พวกเขาผลักดันให้ผมลองทำดู ผลก็คือ ผมลาออกจากบริษัท ผมรู้ตัวเลยว่า พ่อแม่ที่บ้านเกิดต้องคัดค้านผมหัวชนฝาแน่ ผมก็เลยไม่บอกอะไรพวกเขาจนออกจากงานแล้วนั่นละ (หัวเราะ)

ผมไม่ใช่คนที่ชอบวางแผนอนาคต นักวาดการ์ตูนหลายคนมาทำอาชีพนี้ได้เพราะพวกเขาเห็นว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้นดูดี พอพวกเขาสนใจมัน ก็เลยลองทำมันดู พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ การเป็นนักวาดการ์ตูนไม่ใช่อาชีพที่มั่นคง คนที่เลือกอาชีพนี้ถือว่าบ้านะ (หัวเราะ)

หลังจากออกจากบริษัท คุณเริ่มวาดการ์ตูนเลยหรือเปล่า

ตอนแรก บริษัทออกแบบที่รู้จักกันจ้างผมไปวาดภาพครับ ผมมีอิสระในการทำงานมากเลย แต่ตอนที่ผมเข้าไปในวงการการ์ตูน ผมได้รับคำเชิญจากคนในสำนักงานพิมพ์แห่งหนึ่ง เขาบอกกับผมว่า "ถ้านายอยากเป็นนักวาดการ์ตูน มาทำงานกับเราสิ" ผมก็เลยค่อย ๆ ลดปริมาณงานฟรีแลนซ์ที่ทำมาตลอดและเริ่มทุ่มเทเวลาให้กับงานการ์ตูนมากขึ้น ในปีแรก ผมเขียนการ์ตูนได้หกเล่ม ผมไม่คิดถึงอนาคตเลยนะ เอาแต่ทำงานที่ได้รับมอบหมาย "การทำให้วันนี้ดีที่สุดเพื่อวันพรุ่งนี้" เป็นสิ่งที่ทำให้ผมกลายมาเป็นอย่างทุกวันนี้ได้

ผมเอาแต่ทำงานที่ได้รับมอบหมายโดยไม่คิดถึงอนาคตเลย คติที่ว่า "การทำให้ดีที่สุดเพื่อวันพรุ่งนี้" เป็นสิ่งที่ทำให้ผมกลายมาเป็นอย่างทุกวันนี้ได้

ตอนวาดการ์ตูน คุณต้องให้ความสำคัญกับอะไรเป็นพิเศษไหม

ผมว่าหลัก ๆ ก็คือความสมจริง เพราะมันเป็นการ์ตูนสำหรับผู้ใหญ่ที่ต้องสื่อถึงความจริงและพูดถึงปัญหาหลาย ๆ อย่าง มันเป็นการ์ตูนที่ต้องการให้ผู้อ่านได้ฉุกคิด ซึ่งถ้าผลออกมาเป็นแบบนั้น ผมจะตื่นเต้นยินดีมาก

บอกเราหน่อยได้ไหมว่าคุณคิดการ์ตูนเรื่องเยี่ยมอย่าง Shima Kousaku ขึ้นมาได้ยังไง

ผมวางแผนว่าจะเขียนการ์ตูนเกี่ยวกับความรักในสำนักงานสักเล่มโดยไม่ได้กำหนดแนวคิดอะไรไว้เลย โชคดีที่มันดังในหมู่ผู้อ่าน การ์ตูนเรื่องนี้ก็เลยกลายมาเป็นการ์ตูนชุด ตอนนั้นผมเองก็ไม่เคยคิดเลยว่าการ์ตูนเกี่ยวกับพนักงานกินเงินเดือนจะกลายเป็นที่นิยมขึ้นมาได้

คุณคิดว่าเสน่ห์ที่สำคัญของ Shima Kousaku อยู่ตรงไหน

ในการ์ตูนเรื่องนี้ ตัวละครหลักจะเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ แต่ถ้าเป็นการ์ตูนอย่างหน้ากากแก้ว (The Glass Mask) และโคจิกาเมะ (Kochikame) ตัวละครหลักจะยังคงมีอายุเท่าเดิมในแต่ละรุ่น ซึ่งตรงกันข้ามกับ Shima Kousaku ที่อายุมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมใช้เพื่อนคนหนึ่งมาเป็นต้นแบบของตัวละครตัวนี้ เขาไต่เต้าจากผู้จัดการแผนกขึ้นไปเป็นกรรมการบริษัท กรรมการบริหาร และกรรมการผู้จัดการบริหาร และสุดท้ายก็ได้เป็นประธาน Shima Kousaku เลื่อนตำแหน่งเร็วพอ ๆ กับเพื่อนผมคนนั้น ผมก็เลยคิดว่าความก้าวหน้าทางอาชีพของ Shima Kousaku ค่อนข้างจะอิงกับความจริง
นอกจากนี้ Shima Kousaku ยังเป็นการ์ตูนที่ประกอบด้วยความบันเทิง 50% และสาระข้อมูลอีก 50% ตอนการ์ตูนเรื่องนี้ออก มีการจัดอีเวนท์ในจีนและอินเดียด้วย แน่นอนว่านอกจากประเทศเหล่านี้แล้ว ผมยังได้เดินทางไปรัสเซียและบราซิลเพื่อเก็บข้อมูลด้วยเหมือนกัน แต่จีนกับอินเดียนี่ถือว่ามากที่สุด แต่เพราะต้องไปออกรายการวิทยุ ไปแต่ละครั้ง ผมจะอยู่เที่ยวได้ไม่เกินหนึ่งอาทิตย์เท่านั้นเอง ผมไม่มีเวลาไปเดินดูอะไรที่นั่นเลย (หัวเราะ) แต่เพราะผมเคยอยากจะเป็นนักหนังสือพิมพ์ ผมก็เลยชอบ

มีธีมอะไรที่คุณอยากจะนำมาใช้กับการ์ตูนในอนาคตไหม
ผมมีธีมอีกหลายธีมเลย แต่เพราะงานยุ่งจริง ๆ ผมก็เลยยังไม่มีเวลาเอามันออกมาใช้ประโยชน์ แต่ถ้ามีโอกาส ผมคิดว่าอยากวาดการ์ตูนเกี่ยวกับเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์อย่างในสมัยเฮอัน คามาคุระ มุโรมาจิ และความสัมพันธ์ระหว่างช่างแกะสลัก เช่น Unkei กับ Kaikei

อะไรคือบทสรุปของการทำงานเป็นนักวาดการ์ตูน

การ์ตูนก็เหมือนกับสินค้าอื่น ๆ นะ จะดีหรือไม่ดีก็วัดกันที่ความนิยม ถ้าขายดี คุณก็จะรู้สึกว่าคนอ่านยอมรับผลงานของคุณ มันจะทำให้คุณรู้สึกพอใจและมีความสุขมาก องค์ประกอบสำคัญในการแข่งขันก็คือ การทำให้การ์ตูนน่าสนใจและต้องไม่สูญเสียความตั้งใจนี้ไปอย่างเด็ดขาด

สำหรับผมแล้ว การ์ตูนเป็นเหมือนอากาศที่ใช้หายใจ ดังนั้น ไม่ว่าจะมันจะยากหรือทำเงินได้น้อยแค่ไหน สำหรับผมแล้ว การเป็นนักวาดการ์ตูนสำคัญที่สุด

ผมไม่เคยเลือกอาชีพเพราะเงินเลย แต่เลือกอาชีพโดยคำนึงว่ามันเป็นงานที่ผมสนุกกับมันหรือเปล่า ตัวอย่างเช่น ผมไม่คิดว่าการเป็นศิลปินวาดภาพในสมัยก่อนจะทำเงินได้มากสักเท่าไหร่ แต่ผมคิดว่าการวาดการ์ตูนก็เป็นอาชีพหนึ่งเหมือนกัน ก็เลยทำมันมาเรื่อย ๆถ้าใครกำลังคิดว่าจะทำงานอะไรดี ผมจะบอกให้พวกเขาเลือกงานที่ตัวเองทำแล้วสนุก ตามความคิดเห็นของผม ถึงแม้คุณจะจน แต่คุณจะรู้สึกพอใจ รู้สึกเติมเต็ม และสามารถทำงานนั้นต่อไปได้เรื่อย ๆ และมีความสุขกับชีวิตของตัวเองได้อย่างเต็มที่สัมภาษณ์: ตุลาคม 2014